دست پیش گرفتم

[ و به فرزند خود حسن ( ع ) فرمود : ] پسرکم چهار چیز از من بیاد دار ، و چهار دیگر به خاطر سپار که چند که بدان کار کنى از کرده خود زیان نبرى : گرانمایه‏ترین بى‏نیازى خرد است ، و بزرگترین درویشى بیخردى است و ترسناکترین تنهایى خودپسندى است و گرامیترین حسب خوى نیکوست . پسرکم از دوستى نادان بپرهیز ، چه او خواهد که تو را سود رساند لیکن دچار زیانت گرداند ، و از دوستى بخیل بپرهیز ، چه او آنچه را سخت بدان نیازمندى از تو دریغ دارد ، و از دوستى تبهکار بپرهیز که به اندک بهایت بفروشد ، و از دوستى دروغگو بپرهیز که او سراب را ماند ، دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور نمایاند . [نهج البلاغه]

ارسال‌کننده : رضا شاعری در : 91/5/17 1:19 صبح

...

اوّل- نگاه کردم به اسمِ قبلی که توی لیستِ ثبت‌نامِ اعزام نوشته شده بود،

تا وقتی سرِ دوستی‌مون رو باز می‌کنم، دست‌کم اسمش رو بلد باشم؛

دستِ پیش گرفتم.

دوّم - رسیده بود وسطِ کوچه، که از پشت صداش زدم.

تا برگرده، دستم رو دراز کردم به طرفش و...

باز دستِ پیش گرفتم.

سوّم - حالا سال‌هاست که از سر کوچه رد می‌شم.

اسمش رو نگاه می‌کنم روی تابلوی سرِ کوچه.

دست پیش گرفت...

کلمات کلیدی :