غمگین
آدم که غمگین می شود، خودش را جدا می کند از جمع، که مبادا آسیبی به خوشی های دیگران بزند. مورد فراموشی قرار می گیرد و تنها تر و تنها تر می شود. آنچنان در تنهایی خود غرق می شود که دیگر با هیچ تلنگری بر نمی خیزد.
و این آغاز تلخ یک پایان است
2)غم هرکس فقط تا جایی محترم است که مزاحم شادی بقیه نباشد.
کلمات کلیدی :
