عصا شد ویلچر . . .
آآآآآخ عصا شد ویلچر
ولچر تخت
تخت
زمین گیری
درد های تمام نشدنی
آآآخرم . . .
روزی تو درد است و روزی من غصه
گریه امانم نمی دهد که بنویسم
خدایا تو بگو درد را
یادم نمی ره که بهم میگفتی داش رضا
درد دارم و
این دارو ها هم دیگه آرومم نمی کنن.
طاقتم طاق شد.
بهت گفتم
اینجا عاشق رو با درد می سنجن.
عاشقی اگر کردی مردی.
و بعد از سالها گریه کردی
من با خود گفتم
از اشک مرد بترس.
شیمی درمانی یعنی انگشت حیرت دیگران.
خدایا کار مارا به مرفین مرسان.
اما آخر هم برات رفتیم گرفتیم چند روز آخر رو .. .
و به قول چمران چه مقدس است این درد. . .
درد را که پنهان کنی زیاد می شود.
رشد می کند.
همه گیر می شود.
و نهایتا از پا در می آورد.
داستان ماست ....
سکوت تلخ من بغض دارد
مگه میشه آدم 2 ساعت گریه کنه اما هنوز هم بغض داشته باشه.
رفتم سر خاکش. هفته قبل بامادرم(سید خانم)
من همیشه به یادت هستم داداش
کلمات کلیدی :
