همچو صهبا دل به امّید شفاعت بستـه ام محشری بر پا کنـد در محشر ک

ش

 

چندتا از ابیات صهبایی:

 

چه پـاداشی از ایــن بهتر که صــهبا

نـعیـم سفـره ی پـروردگـار اسـت

چـرا از آتـش دوزخ بـتـرسـم

که ما را زمهریری در کنار است.

 

یــاران بـرای خـاطـــر صــهبـا دعـــا کنیــد    

 فکری به حال عاشق بی دست و پا کنید

 

همچو صهبا دل به امّید شفاعت بستـه ام

محشری برپا کند در محشر کبری شهید

(این خیلی جالب بود چون شهید هم داشت!!)

 

هرکـه بـا ما می نشیند عاقبت رسوا شـود

جام صهبایی ما تا لب پر از رسواییَ است

 

دل نبندم جز به صهبایی که در تسنیم توست

گوئیـا پـُـر مـی شـود پیمـانــه ی صهبـای مـا

 

بیا در کلبه ی احزان صهبا

بیفشان گیسوانت را به دوشم

 

قصه ی هجر نه آن است که پایان برسد

مگـر آن روز کـه آیـد شب پـایـانـی ما

ای اجل نوبت صهباست در این وقت سحر

کـس نـدارد خبـر از بـوسـه ی پنهانـی مـا 

 

تمام عاشقان بیراهه رفتند

وصهبا همچنان سرمست عشق است

 

سوزی که به دل دارم صهبا به زبان دارد     

هر کس که تو را دارد چون گنج، نهان دارد

 

معنی دیوانگی  صهبا، نمی داند کسی        

هر که با عشق تو بازی می کند دیوانه است

 

می اگر بر لب عاشق بدهد لطف صبا

جرعه ای هم برسان بر لب صهبا صنما

تو چه دانی که به صهبا چه گذشت

شکر بسیار که هوشیار شدم

 

چه کنم تا که به صهبا برسم از دل یم

گر به ساحل نرسم از غم طوفان چه کنم     

 

عیب صهبا مکن ای دوست سحرنزدیک است 

شب دیجور من وقصه وافسانه برفت  

 

ترک افسانه بگو حافظ ومی نوش دمی

که دل ساده ی صهبا چه غریبانه بسوخت

 

گفتم که به صهبا نتوان گفت چنین            

گفتا که تورا طبع روان است روان  

 

باتو می گوید سخن صهبا دراین گردون دون         

فرق بین مسجدومیخانه وبتخانه کو

 

یه بیت هم میام ولی مطمئن نیستم که از کیه (شاید از وحشی بافقی باشه):

مرا بگذار چون نرگس خمارآلود ای ساقی                          که من این جام زر از بحر صهبای دگر دارم

کلمات کلیدی :