آدمی ست و مشکلات
و انگار که این دو با هم زاده شده اند
و من این روزها درگیر مشکلاتی هستم که هر روز بیشتر روحم را و جسمم را می ساید و می خورد.
و شما ...
شمایی که به خدا نزدیکتر از منید
در دعایتان، در نمازتان و در هر حالی که به ذاتش متصلید مرا هم فراموش نکنید
+ اول این را دانلود کنید، بعد ادامه را بخوانید ...
نحن نجدّد بیعتنا مع الحسین علیه السلام کما جدّد الرجال والنساء لیلة العاشر بیعتهم مع الحسین، ونقول له لن نغادر کربلاءک ولن نترک مخیّمک. یا أبا عبدالله، لقد انقضی الزمن الذی یُسمح فیه لجسدک أن تَرضّه حوافر الخیول ثانیة؛ لقد انتهی الزمن الذی یُسمح فیه أن تُسبی نساؤک ثانیة؛ لقد انتهی الزمن الذی یستطیع أحد أن یُهدّد دین جدّک محمّد صلّی الله علیه وآله وسلّم ثانیة. کربلاؤک هذه یا سیّدی لن نغادرها سوف نبقی فیها، بأجسادنا وأرواحنا، بعقولنا وقلوبنا، بأقلامنا وبنادقنا، بحبّنا وبغضنا، بدمنا ودمعنا، حتّی نَلقی حفیدک مهدیّ هذه الأمّة وحفید رسول الله ومجدّد هذا الدین ومُظهر العدل الإلهیّ فی هذا العالم؛ ونحن إن شاء الله علی الموعد وفی الانتظار، لن نترک إمامنا وقائدنا لیخدعه أحد أو یَسلبه أحد أو یَقتله أحد أو یَقطع رأسه أحد أو یَسبی نساءه أحد؛ لقد کانت هناک کربلاء واحدة انتهت بهذه الفاجعة، ولکن فی أیّ أمّة تَحضر کربلاء بروحها لن تکون الخاتمة فاجعة، ستکون الخاتمة انتصاراً وعزّاً وشرفاً وکرامة...
ـــــــــــــــــــــ
ما با حسین علیه السلام دوباره پیمان میبندیم، همانگونه که آن مردان و آن زنان در شب عاشورا با حسین تجدید بیعت کردند. و به او میگوییم کربلایت را ترک نمیکنیم و از خیمهگاهت بیرون نمیرویم. یا اباعبدالله، گذشت آن زمان که بگذاریم پیکرت دوباره زیر سم اسبان لگدکوب شود؛ به پایان رسید آن زمان که بگذاریم خانوادهات دوباره به اسارت بروند؛ گذشت زمانی که کسی بتواند دین جدّت محمد صلی الله علیه و آله و سلّم را تهدید کند. آقای من، کربلایت را ترک نمیکنیم و در آن باقی خواهیم ماند؛ با جان و تنمان، با عقل و دلمان، با قلمها و تفنگهایمان، با حبّ و بغضمان، با خون و اشکمان، در کربلا باقی میمانیم تا فرزندت، مهدی این امت و فرزند رسول الله و احیاگر این دین و آشکارگر عدل الهی در این جهان را ملاقات کنیم. و ما إن شاء الله بر سر قرار و در انتظاریم. هرگز امام و رهبرمان را رها نمیکنیم تا کسی به او خدعه زند، یا او را غارت کند، یا او را بکشد، یا سر از تنش جدا کند، یا خانوادهاش را به اسیری ببرد؛ تنها و تنها همان یک کربلا بود که به آن فاجعه ختم شد؛ اما اگر روح کربلا در هر امتی دوباره ایجاد شود، هرگز به فاجعه ختم نخواهد شد؛ بلکه خاتمهاش پیروزی و عزت و شرف و کرامت خواهد بود...
هیچی هیچی یا سخت سخت 26 سال از عملیات کربلای 5 گذشت. یاد بچه های لشکر 14 امام حسین (ع) به خیر. یاد آن دست علمدار اصفهانی که در بدنش نبود به خیر. یاد خنده های همیشگی شهید حسین خرازی به خیر. یاد شهید مهدی بخشی، معاون گردان مالک به خیر. یاد «پیر دلاور جبهه ها» و عکس معروف کربلای 5 به خیر. یاد داماد حاج بخشی، شهید نادر نادری به خیر. یاد قائم مقام لشکر 27 حضرت رسول (ص) شهید یدالله کلهر به خیر. یاد حجت الاسلام شهید عبدالله میثمی، یاد پاسدار شهید محمد محرمی، یاد اسماعیل دقایقی، یاد شاهمرادی، امیر حاج امینی، اعتمادی، خداداد ذبیحی، میرحسینی، فرومندی… یاد همه شهدای کربلای 5 به خیر. یاد شهدای ابوالخصیب، کانال پرورش ماهی، جزیره بوارین، کارخانه نمک، هور به خیر. یاد شب های عاشقی به خیر. یاد مردان خاکی «قطعه 29»، قطعه 53 کاشانه زیبای شهدای تهرانی کربلای 5 به خیر.
اینجا تهران است
بزرگترین پایتخت شیعه‌ی جهان
ظهر عاشورا
عده ای سوت و کف زدند
کل کشیدند
ظهر عاشورا به مردم نمازگزار حمله کردند
خانه و ماشین و موتور و بانک آتش زدند
اینجا تهران است
حامیان "میر..."
ظهر عاشورا
قرآن به آتش کشیدند
اینجا تهران است
شهری که کاباره هایش هم
زمان حکومت طاغوت
به احترام سید الشهداء
تعطیل می شد...
اینجا تهران است
9دی 1388
دلها عاشورایی ست.
و حکایت از حماسه ای به یاد ماندنی دارد
اینجا دلها دست خداوند است
سیجعلهم الرحمن ودا
سالروز فتح الفتوح 8ماه دفاع مقدس مبارک
" در بطن همه‌ی تلاش‌های ما، آرمان کربلا نهفته است
و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تاامروز، لحظه‌ای بر ما نگذشته است جز آنکه آن را با عاشورا محک زده ایم؛ و سر استقامت ما نیز اینجاست..."
سید مرتضی آوینی
چوب تنبیهش هرچه باشد؛
دادگاهش، خاکی آغشته به خون شهیدان؛
قاضی القضاتش حضرت حق؛
و دادستانش توده مردم هستند.
وقتی روی سطل آشغال می نویسی: بیت...،
وقتی فضای نت را با الفاظی به مراتب بدتر از این
سیاه می کنی،
یعنی می‌گویی: من بلد نیستم تو را نقد کنم
من حدم فقط همین است که ناسزا بگویم؛
فحاشی کنم؛
یعنی که من اهل منطق و استدلال نیستم؛
من سوادم به نقد تو نمی‌رسد.
یعنی که من همه‌ی حد فکری‌ام،
همین ناسزا گفتن‌هاست؛
همین‌هایی که حتی جماعت چاله‌میدانی هم
از بیانش مقابل یک خانم إبا دارند.
