مسافر کربلا

اول

چشم باز می‌کنی و می‌بینی مشغولی

بستنِ چمدانی برای سفر به حرم ارباب

دوم

همسرم صدا می‌کند: دیر شد! چه کار می‌کنی؟؟

من اما دست خودم نیست.

دانه دانه لباس‌هایم را توی دست می‌گیرم 

- با این لباس چند گناه کرده‌ام؟

مچاله‌شان می‌کنم و توی کمد پرتاب...

لباس بعدی و لباس های بعدی...

حالا دیگر کمد پر شده و چمدان هنوز خالی ست...

چه کار کنم؟

چکار می‌توانم کنم؟

سر درون کیف می‌برم و باران...

دوم

همیشه در حرم سلطان طوس به آینده ای فکر می کردم  که مقابل گنبد باصفای ابوالفضل العباس(ع)

پیشانی بر زمین داغ کربلا گذاشته ام

اللهم لک الحمد حمد الشاکرین...

می رفتم توی صحن گوهرشاد می نشستم روبروی گنبد طلایی اش

و زیر لب می خواندم اذن دخول حرم تو، یا ابالفضله(ع)

دست عطا و کرم تو، یا ابالفضله(ع)

سوم

کودکی هایم

دوست داشتم زنجیر بودم،

زنجیرِ کاسه‌هایِ آویزانِ سقاخانه،

چه با وفا بوسه می‌دادند،

لب‌های زائرین رضا را

آخ گفتم آب و یاد تشنگی اباعبدالله جگرم را  سوزاند

و کربلا که هنوز قسمتم نشده...

کربلا را باید به خون فهمید

لحظه لحظه‌اش را باید به آدم بفهمانند

تمام دعایم در حرم امام الرئوف

ولا جعله الله آخر العهد منی لزیارت الحسین...

ان شاءالله روز دوشنبه عازم حرم با صفای امیرمومنان(ع) هستیم. در همین جا از همه دوستان ارجمندم حلالیت می طلبم.

«امروز سلیمانم که انگشتریم دادی»

باذن الله...

«امروز سلیمانم که انگشتریم دادی»

انگشتر نامزدی مان به لطف پدر خانم، چند سال پیش و چند ماه قبل از مراسم عروسی یمان، در سفر نوروزی #حضرت_آقا متبرک شد به دستان پر برکت امام المسلمین«روحی له الفدا»...


رکاب ساده ای دارد از آن قیمت بالاها هم نیست اما دوست داشتنی است...
اگر اشتباه نکنم توی کتاب #داستان_سیستان#رضا_امیرخانی نوشته بود که آقا به آن مولوی قمرالدین که در زمان تبعیدش با هم به داد سیل زده رسیده بودند گفت که، حسابی محاسنت را مثل ما سفید کرده ای ها... لابد وقتی داشت دست به محاسن حاج اباذر می کشید، حتما همین جمله را با خود مرور کرده بود... شاید هم...
بگذریم. القصه که این رکاب، این انگشتری چند منظوره برایم ارزشمند است... #رضا_شاعری
#انگشتری
#رحم_العباس
#انگشتر_نامزدی#حضرت_آقا#متبرک#
#یادگار دوست
#امروز_سلیمانم_که_انگشتریم_دادی
رضا شاعری