این فتنه زیاد است شما مختارید

این فتنه زیاد است شما مختارید!

«در جنگ شهری، زنان نیمی از لشگرند». این دیالوگ برگزیده من از قسمت هفتم سریال مختارنامه است که از زبان ابن زیاد جاری می‏شود. او با همین منطق، زنان کوفی را علیه شوهرانشان که پشت دارالحکومه جمع شده‏اند، می‏شوراند؛ زنانی که غم نان و ترس از آینده بچه‏ها تا جایی به حول و ولا می‏اندازدشان که به خودشان اجازه می‏دهند نگهبانانی را که مانع راهشان شده‏اند تهدید به برداشتن قبا و ... بکنند و مردان، تسلیمِ فتنه‏ی ابن زیاد و خواسته‏ی به ظاهر کمِ زنانشان می‏شوند.

صحنه، میدان نفاق است و حق و باطل نامشخص؛ اما مهم‏تر از آن، مشکل دنیا و غم نان است که قبل از اینکه بحث به حق و باطل بکشد، کار را یکسره می‏کند و "مسلم" تنها می‏ماند.

سریال، در سکوت جمعه شب تمام می‏شود اما ناله‏های تیتراژ پایانی نمی‏گذارد که به فکر فردا صبح باشم که اول هفته است و وقت کارزار روزی و دنیاطلبی.

به همسرم می‏گویم: اگر من هم رفته بودم، تو هم می‏آمدی سراغم که برگرد سراغ خانه و زندگیت، که یخچال خالیست؟

سکوت می‏کند، سعی می‏کند طفره برود از جواب؛ می‏گویم: می‏آمدی یا نه؟ می‏گوید: ...

فردا به خانم‏های همکار که می‏رسم، همین را می‏پرسم، جواب مشابه است.

فکر می‏کنم از بقیه هم بپرسم:

آقایان، اگر کوفی بودید، می‏رفتید در جمعی که با مسلم بیعت کرده بودند و اگر همسرتان، با چنین وضعی می‏آمد دنبالتان، می‏رفتید یا می‏ماندید؟

خانم‏ها، اگر همسرتان در آن کارزار بود چه می‏کردید؟

جواب بدهید، محرم نزدیک است!

محسن امین

منبع:هفته‏نامه همشهری جوان، شماره 287