نامه به برادر شهیدم.... دلم گرفته برایت زبان ساده عشق است...

سلام برادر عزیزم

نمی دونم شما هم به اندازه من دلتنگ هستید ؟ حتماً با خودت می گی دلتنگ چی ؟؟؟

درسته آن زمان که شما مشغول عشق بازی باخالق بودید من هنوز به دنیا نیامده بودم

ولی...

ولی شما را می فهمم و دست محبت و برادری ات را در زندگی ام احساس کرده ام.

این روزها خبرهای خوبی می شونم. اتفاقات خوبی در راهه...

راستی راستشو بگو چه کردی با برادر زادت؟؟؟

وقتی که صهبا عکست رو می بینه با ذوق میگه عمی ، عمی، دلم پر میکشه.... خوب می شناسدت....

 نمی دونم چند بار باهاش اومدی بازی کردی؟؟؟ نمیدونم چند بار دست نوازش به سرش کشیدی؟؟

نمی ودنم!!! راستی کم کم داریه شیرین زبون میشه!!! می بینی که!!! میگن دخترا شیرین زبونن!!! مثل رقیه سه ساله... نمی دونم دلت رو برده؟؟؟

وقتی سر خاکت اومدیم

خوشحال بود...خوشحال... با انگشت اشاره نشون میداد تو رو به من یعنی می شناسمش....

داداش گلم،  در عین خوشحالی دلتنگم... اصلا شایدم اسمش دلتنگی نباشه...

حتی اگر برادرم نبودی دوستت داشتم...

مثل همه ی شهدای مسجدمون....

مثل شهید فرخ بلاغی...

مثل شهید محمد نورکامی...

مثل همه ی اونا که که مظلومانه شهید شدند...

دلم گرفته برایت زبان ساده عشق است.....

سلیس و ساده بگویم دلم گرفته برایت...

پانوشت: به بهانه شروع نگارش داستان زندگیت به قلم استاد محمد علی گودینی...