با این همه رفتن‌ت
با این همه نیامدن و کم شدن‌ت
با این همه گم شدن‌ت
به هم می ریزی ام
پازلی چیده شده بودم
- با تو -
این روزها
تکه تکه کم می شوم
گم می شوم
محو می شوم
حرف دل غنیمتیه
درد هم غنمتیه
خداحافظی از یه جایی برای مدتی هم
بد نیست
تکلیفِ تمام ترانه‌های من
از همین اولِ بسم‌اللهِ بوسه معلوم است
سلام، یعنی خداحافظ!
خداحافظ جایِ خالیِ بعد از منِ غریب
خداحافظ سلامِ آبیِ امنِ آسوده
ستاره‌ی از شب گریخته‌ی همروزِ من،
عزیزِ هنوزِ من ... خداحافظ!
چه خوب که بیایی
یا صاحب الزمان
برای تمام غروب هایی که چشم انتظارت نشسته ام
چشم هایت را بدهکاری ... !
راستی بگویم !
آمدی مرا دست به دست مردم چشمانت ندهی ...
مرا تمام مردم این شهر دست انداخته اند به جرم نیامدنت ... !
دستهایت را هم به من بدهکاری ... !
یرق غضبی که چشم رهبر دارد
گویا که بنای فتح خیبر دارد
دور و بر این دیار پرسه نزنید
این مملکت فاطمه ،حیدر دارد
وقتی که یک جرعه آب صلواتی عطش را می خشکاند ،
دیگر به من چه که کوکا خوشمزه تر از پپسی ست ...
باید گذشت ...
باید عطش و سنگلاخ را تجربه کرد ...
سلمان هراتی
